Whisky Dewar

W 1828 roku 23-letni John Dewar, opuścił swoją rodzinną wioskę – Moneydie i idąc pieszo, dotarł do Perth, gdzie rozpoczął pracę w firmie zajmującej się handlem napojami alkoholowymi. Firma ta należała do dalekiego krewnego Johna. Już po dziewięciu kolejnych latach, został on wspólnikiem, a w 1846 roku otworzył własny sklep z winami i alkoholami przy 111 High Street w Perth. Lokal pozostawał w posiadaniu rodziny przez następne 50 lat, stając się miejscem pracy dla wielu z dziesiątki dzieci Johna i jego żony Jane Gow. Dewar zaczął mieszać własną whisky dopiero w latach 60 XIX wieku, kiedy „mieszanka whisky” była jeszcze stosunkowo mało znana w okolicy.

Dewar's Whisky

John sprzedawał z powodzeniem własny trunek pod nazwą Dewar's Whisky. Co ciekawe – jako jeden z pierwszych sprzedawał whisky sygnowaną własnym imieniem. Kolejną nietypową rzeczą jest to, że trunek sprzedawany był w klasycznych butelkach, a nie jak to miało miejsce wcześniej – w małych beczułkach czy kamionkowych dzbankach.

Następne pokolenie

John Dewar zmarł w 1880 roku, zostawiwszy po sobie firmę, która dostarczała około 1200 funtów zysku rocznie. Po jego śmierci interesem zajął się jego starszy syn – John Alexander. Po pięciu latach dołączył do niego młodszy brat Thomas Robert (Tommy), który wyróżniał się niezwykłą charyzmą, energią i przebojowością. Tommy doceniał siłę reklamy i marketingu – to on w tym duecie był motorem napędowym wielu przedsięwzięć.

Thomas Robert

Współpracownik Johna Alexandra – Thomas bardzo wiele podróżował, a wszelkie dalsze i bliższe wyprawy odbywał w interesach. Na festynie browarników zatrudnił kobziarzy, którzy kierowali uwagę otoczenia na reklamowany produkt, a bankierów przekonywał do udzielania bardzo wysokich pożyczek na rozwój kolejnych rozlewni. W 1892 wyruszył w dwuletnią podróż dookoła świata, która została uwieczniona w książce „Wędrówka dookoła globu” . Jego kreatywne i rewolucyjne techniki marketingowe (w tym wyrzucanie za burtę pustych butelek Dewara z notatkami o nagrodach dla ich znalazców) ostatecznie stały się legendą.

Niezrównany duet

John i Tommy stanowili ciekawy i barwny team – pierwszy był stateczną osobą, reprezentującą w Parlamencie Inverness-shire, drugi zaś lubił się bawić, wydawać pieniądze i szczycić własnymi sukcesami i dobrami. Zarówno John, jak i Thomas zostali obdarzeni tytułem lorda. Kolejne lata przyniosły rozkwit biznesu, a firma otrzymała Royal Warrant od królowej Wiktorii. Wydzierżawiona przez rodzinę mała destylarnia Tullymet, nie była już w stanie sprostać wymaganiom produkcyjnym, więc w 1898 roku John Alexander Dewar uruchomił kilka mil dalej destylarnię Aberfeldy. W następnym roku firma wydała swój sztandarowy trunek – White Label Dewara. Po śmierci królowej Wiktorii i wstąpieniu na tron króla Edwarda VII Royal Warrant przyznany dla Johna Dewara & sons został odnowiony (tak jak to robił od tego czasu każdy brytyjski monarcha) – a Tommy Dewar został pasowany na rycerza.

Kolejne fuzje

W 1915 roku John Dewar & Sons dokonał fuzji biznesowej z Jamesem Buchananem. W tamtym momencie zyski John Dewar & Sons wynosiły około miliona funtów rocznie. W 1925 roku spółka weszła w skład DCL (wraz z Aberfeldy, Lochnagar, Ord, Aultmore, Parkmore, Pulteney i Benrinnes). Grupa ostatecznie znalazła się w rękach Diageo poprzez serię fuzji, ale w 1998 roku została sprzedana rumowej grupie Bacardi z siedzibą na Bermudach, razem z ginem Bombay Sapphire. Pierwszym posunięciem Bacardi było zainicjowanie aktualizacji opakowania marki, a także stworzenie dla niej domu. W 2000 roku w destylarni Aberfeldy otwarto Dewar's World of Whisky, który obecnie przyciąga ponad 30 000 odwiedzających rocznie.

Dewar's White Label i wiele innych

Trunek dostępny w ponad 140 krajach, uznawany za jeden z najlepiej sprzedających się blendów w USA. Obecne portfolio zostało znacznie poszerzone oraz podzielone na 3 sekcje. Pierwsza to trunki deklarowane wiekowo i dwukrotnie dojrzewające w beczkach. W jej skład wchodzi również ikoniczny white label oraz datowane trunki w wieku 12, 15, 18 i 25 lat. Seria, która podwójnie zaskakuje to trunki, które można by określić jako dwukrotnie podwójnie dojrzewane, o łącznym czasie spędzonym w beczkach deklarowanym na 21, 27 i 32 lata. Jak by tego było mało, ostatnia seria prezentuje 8-letnie trunki, których ostatni okres dojrzewania odbywa się w bardzo różnych beczkach. Pośród tych finiszy określanych jako „wygładzający – smooth” odnaleźć można Caribbean z rumowych casków, Ilegal po meksykańskim mezcalu, Portuguese po słodkim porto, Japanese z dębu japońskiego oraz French z beczek po jabłkowym calvadosie.