Whisky Benriach

Destylarnia BenRiach, pierwotnie znana jako Longmorne No.2, została zbudowana przez Johna Duffa w 1897 roku. Gorzelnik znany był również jako założyciel gorzelni Longmorne – stąd właśnie stosowanie siostrzanej nazwy. Destylarnia znajduje się w słabo zaludnionym wiejskim obszarze regionu Speyside, w pobliżu Gór Grampian i nieopodal rzeki Lossie. Pierwsze lata działalności gorzelni nie były kolorowe. Po trudnościach finansowych destylarnia została sprzedana firmie Longmorn Distilleries Company, która zamknęła ją na przełomie XIX i XX wieku. Benriach, co języku gaelickim oznacza„nakrapiana góra”, była jedną z niewielu destylarni z własnymi destylarniami podłogowymi, które po zamknięciu zakładu pozostawały w użyciu, zaopatrując sąsiednie Longmorn.

Trochę o słodowaniu podłogowym

Poprawa losów whisky w latach 60. XX wieku sprawiła, że ​​Benriach działał od 1965 roku pod kierownictwem nowych właścicieli The Glenlivet Distillers, zanim Seagrams kupił destylarnię w 1978 roku. W 1985 roku odbyła się rewitalizacja zakładu, co wiązało się z dodaniem do wyposażenia dodatkowych czterech alembików. Wówczas ponownie zaczęto również wykorzystywać słodowanie podłogowe. Zdecydowana większość gorzelni przerwała ten proces w latach 60, jednak niektóre destylarnie wciąż chętnie wykorzystują tę metodę i są dumne z produkcji w tradycyjnym stylu. Po namoczeniu ziarna proces wymaga ułożenia mokrego ziarna na gładkiej betonowej podłodze w celu doprowadzenia do kiełkowania. W ciągu czterech lub pięciu dni ziarna kiełkują i wytwarzają słodki cukier, który jest fermentowany w alkohol. W tym czasie ziarno jest obracane – ręcznie lub maszynowo – mniej więcej co osiem godzin, aby nie ukorzeniło się. Następnie ziarno jest zbierane i przenoszone do pieca, aby zatrzymać proces słodowania. Produkcja słodów podłogowych jest nie tylko trudna i niezwykle żmudna, ale wymaga również specjalistycznej wiedzy, aby stworzyć w słodowni klimat, który umożliwia kiełkowanie. Gdy tylko zmienia się pogoda (co w Szkocji dzieje się przez cały czas), zmienia się również temperatura i wilgotność w słodowni. Robota dla doświadczonych specjalistów! W 1999 roku marka zdecydowała się zakończyć samodzielne słodowania ziarna jęczmienia...ale tylko na parę lat! Podłogi zostały ponownie otwarte i działają nieustannie od 2013 roku.

Lepsze czasy i ugruntowana pozycja

Kiedy francuskiego przedsiębiorstwo alkoholowe Pernod Ricard przejęło markę Seagram w 2010, a tym samym destylarnię Benriach, produkcja whisky została unieruchomiona, a w kwietniu 2004 roku destylarnia trafiła do nowych właścicieli. Południowoafrykańska firma Infra Trading, współpracując z Billym Walkerem rok później otworzyła gorzelnię na nowo i założyli Benriach Distilling Co. Benriach powrócił z pełną produkcją i szybko stał się ulubieńcem wielu fanów szkockiej whisky. Ugruntował sobie reputację niekonwencjonalnej gorzelni z jednymi z najbardziej eksperymentalnych beczek w całym regionie Speyside.

Wszystko zmieniło się w 2004 roku

Rok 2004 to początek najbardziej ekscytującego okresu w historii destylarni BenRiach. To właśnie w roku marka BenRiach stała się niezależna i od tego czasu oficjalnie należy do The BenRiach Distillery Company Limited, niezależnego przedsiębiorstwa kierowanego przez Billy'ego Walkera. Niezależność pozwala destylarni na eksperymentowanie z różnymi interesującymi wykończeniami drewna. Zakład nadal pozostał jednak przy produkcji zarówno torfowych, jak i pozbawionych dymnego klimatu słodów jęczmiennych. BenRiach ukazuje swoją wyjątkowość poprzez metody i specjalne umiejętności gorzelników, którzy wytwarzają whisky, używając wysokiej jakości składników, charakterystycznych miedzianych alembików i specjalnie dobranych beczek.

Trzy rodzaje whisky

Benriach destyluje trzy style whisky słodowej – nietorfową, torfową i potrójnie destylowaną. To jedyna gorzelnia w regionie Speyside, w której asortymencie znajdziecie dymne dramy. Speyside jest jedną z najsłynniejszych części Szkocji produkujących whisky i mieści się w pobliżu rzeki Spey na północy Szkocji. W tym regionie znajduje się największa ilość gorzelni whisky, dlatego jednoznaczne określenie stylu w tym przypadku nie jest wcale takie proste! Istnieje ogromna różnorodność stylów na tym obszarze, od miękkich i delikatnych po bogate i mocne, a nawet niektóre torfowe whisky – jak właśnie w przypadku niekonwencjonalnych propozycji BenRiach. Jest to region, który ma wszystko i jest dla wielu kwintesencją stylu szkockiej whisky.

Potrójna destylacja

BenRiach łamie stereotypy szkockiej whisky i niektóre swoje wypusty destyluje trzykrotnie. Dwie destylacje to na ogół minimum wymagane do wytworzenia whisky przy użyciu alembików i obowiązkowy proces, aby móc nazwać whisky „szkocką.” Jednak niektórzy gorzelnicy decydują się na dodanie trzeciej destylacji, bardziej złożonego procesu, w wyniku którego powstaje charakterystyczny alkohol o różnych smakach i właściwościach. Potrójna destylacja jest ściśle związana z irlandzką whisky, jednak potrójna destylacja ma zagorzałych zwolenników na całym świecie. Potrójna destylacja zapewnia elastyczność. Rachel Barrie, Master Blender w destylarni BenRiach, jest prawdopodobnie najbardziej doświadczonym specjalistą od potrójnie destylowanej szkockiej. Barrie wspomina lata 90. jako bardzo eksperymentalną dekadę dla szkockiej whisky. Jak sam mówi o tamtych czasach; „Więcej ludzi odkrywało słody i sądzono, że może zaistnieć potrzeba whisky, która byłaby lżejsza w stylu”. Destylarnia ze Speyside zapełniła tę lukę, prezentując single malty w wieku 10 lat i 12 lat, które zostały poddane dodatkowej destylacji przez najlepszego specjalistę w branży!

Eklektyczne beczki

Dojrzewanie w dębowych beczkach to jeden z głównych źródeł smaków i aromatów szkockich single maltów. Interakcje między związkami organicznymi w świeżo destylowanym spirytusie a związkami ligniny w drewnie, tworzą szeroką i pełną gamę smaków, a starzenie w różnych typach dębu może powodować niesamowite różnice palecie. Whisky szkocka musi dojrzewać w dębowych beczkach przez minimum 3 lata. Prawie zawsze dojrzewa w beczkach z drugiej ręki, które wolniej nadają smak, a chłodniejszy klimat panujący w magazynach oznacza również bardziej miarowe dojrzewanie. Zastosowana beczka ma również duży wpływ na dojrzewanie i smak powstałej whisky. Gorzelnie coraz częściej korzystają z innych rodzajów beczek, a destylarnia BenRiach jest mistrzem w tym temacie! W katalogu marki znajdziecie dramy leżakujące w beczkach z dziewiczego dębu z USA, beczkach po złocistym bourbonie, beczkach po rumie z Jamajki i Portugalii, po winie Madera z Hiszpanii, po sherry, po winie Porto i po winie francuskim, a także włoskim! Gorzelnicy chętnie korzystają również z beczek nieoczywistych rozmiarów, na przykład z „quarter cask”. Pozostają one wciąż bardzo niewielką częścią branży i na razie ograniczają się do eksperymentów na małą skalę, a jak wiemy – BenRiach uwielbia eksperymenty!

Elastyczne portfolio

Pierwsza whisky pod marką BenRiach została wydana w 1994 roku. Odnowiona gama spotkała się z dużym uznaniem krytyków whisky. Podstawowy, nietorfowy asortyment składa się z 10, 12, 16 i 20-latków oraz butelkowania Heart of Speyside. BenRiach 25-letni i 30-letni zostały wprowadzone na rynek w czerwcu 2006 roku, a super premium 40-letnie wydanie w styczniu 2007 roku. Bardziej torfowe wersje single malty również posiadają oznaczenia wieku. Warto zwrócić uwagę na niezależne butelkowania, takie jak 6-letnia i 9-letnia whisky, wydawane z That Boutique-y Whisky Company oraz kolekcję dramów z charakterystycznymi, łacińskimi przydomkami, jak „Authenticus” i „Temporis”. Portfolio obejmuje również kilka wykończeń drewna, 25- i 35-letnie wzory premium oraz kolekcję limitowanych wersji. Charakterystycznym stylem destylarni jest bogato aromatyzowany słód, podkreślający kwiaty miodu, wanilii i wrzosu, ze słodkimi przyprawami i elementami mlecznej czekolady.