Destylarnia Knockdhu – An Cnoc

Kolekcja single maltów An Cnoc z destylarni Knockdhu jest niezwykle zróżnicowana i każdemu pozwoli znaleźć coś dla siebie. Wśród pozycji, znajdziemy klasyczne wydania, propozycje z serii Peter Arkle (z etykietami projektu nowojorskiego grafika) i Vintage, a także słody z określeniem wieku. Dużą popularnością cieszą się lekkie wydania w wieku 16 i 12 lat, wielokrotnie nagradzane w konkursach branżowych i cenione przez krytyków. W katalogu marki szukajcie również 18-latka, 22-latka, 24-latka i 35-latka. Destylarnia sprezentowała nietypowe dla swojego regionu single malty o mocnych profilu dymnym, takie jak An Cnoc Peatlands, An Cnoc Peat 125 Unniversary czy An Cnoc Peatheart. Ciekawą serią jest również ta poświęcona narzędziom do produkcji whisky, takim szpadel, czy przedmiot do wydobywania torfu – An Cnoc Flaughter i An Cnoc Cutter zainteresują fanów nietypowych wyrażeń.

John Morrison z wizją

Destylarnia Knockdhu znana jest przede wszystkim z produkcji zróżnicowanej gamy single maltów An Cnoc. Gorzelnia z Banffshire otworzyła swoje podwoje w 1893 roku, a odpowiedzialny za całe zamieszanie był John Morrison – pionier ze złotą wizją przyszłości. Wizjoner nabył posiadłość Knock w 1892 roku od księcia Fife. Gorzelnik zachwycił się niesamowitym krajobrazem i warunkami panującymi na tamtych terenach, a w szczególności rozległymi pastwiskami, zielonymi polami, obfitością torfu z Moray, złocistym jęczmieniem, a także czystymi źródłami, spływającymi kaskadami ze wzgórz. Lokalizacja w pobliżu linii kolejowej Great North of Scotland nie mogła być bardziej odpowiednia dla takiego przedsięwzięcia. Kolej biegła między Aberdeen i Elgin, dzisiaj jednak już nie istnieje. Destylarnia jest zbudowana z granitu pochodzącego z okolicy i nadal jest podziwiana przez odwiedzających, nawet ponad sto lat po jej powstaniu. W 1930 roku destylarnia Knockdhu została przejęta przez Scottish Malt Distillers i cieszyła się kolejnymi latami udanej produkcji do 1983 roku, kiedy została zamknięta z powodu recesji. W 1988 roku przedsiębiorstwo Inver House Distillers zakupiło destylarnię Knockdhu i otworzyło ją ponownie rok później. W 1990 roku gorzelnia wypuściła swoje pierwsze oficjalne butelkowanie, a w 1993 roku rozpoczęto prezentacje serii „An Cnoc”. Inver House zauważyło, że słody o nazwie „Knockdhu” brzmią zbyt podobnie do „Knockando”, innej destylarni z regionu Speyside – stąd też zmiana nazwy oficjalnych butelkowań szkockiej destylarni. W 2006 roku destylarnia Knockdhu po raz ostatni zmieniła właściciela, kiedy International Beverage Holdings nabyło Pacific Spirits.

Destylarnia z regionu Speyside

Region Speyside bez wątpienia supermocarstwo whisky. Ponad połowa działających gorzelni w Szkocji znajduje się w tym stosunkowo małym zakątku regionu Highlands, a według ostatnich obliczeń liczba ta wynosiła około 84. Niektóre z najlepiej sprzedających się i najczęściej nagradzanych whisky na świecie są produkowane właśnie w Speyside, w tym oczywiście kolekcja An Cnoc. Co sprawia, że ​​whisky Speyside jest tak dobra? Cechy, które posiadają dramy z tych terenów sprawiają, że są bardziej atrakcyjne dla wrażliwych podniebień. W kontekście mówienia o mocno torfowych i surowych dramach z wysp – Speyside znalazłoby się na końcu tej skali. Niektórzy miłośnicy single maltów o ciężkich nutach torfu, mogą nie być tym samym wielkimi wielbicielami whisky ze Speyside, ponieważ zwykle jest ona lżejsza i słodsza. Większość whisky Speyside – ale jest kilka wyjątków – wydaje się być lekka i subtelna. Emanują słodyczą, której wielu z ich północnych i zachodnich kuzynów po prostu nie ma. Torfowe whisky są nieliczne w Speyside, chociaż w regionie znajdziemy destylarnie produkujące bardziej surowe dramy – nawet wśród An Cnoc znajdziemy bardziej dymne propozycje. W końcu sam założyciel destylarni Knockdhu był oczarowany złożami torfu w okolicy! „Lekkie” i „słodkie” to jednak dwa główne określenia, które podsumowują wiele ulubionych whisky Speyside. Nie pozwól jednak, aby te cechy sprawiły, że pomyślisz, że whisky Speyside nie mają wiele mocnych smaków. Pomyśl o suszonych owocach i gałce muszkatołowej, dodaj trochę jabłka i wanilii oraz odrobinę dębu, a będziesz w stanie zrozumieć złożone smaki whisky ze Speyside.

Dumni z wody

An Cnoc swoje wyraźne smaki i aromaty osiąga nie tylko dzięki procesom produkcji – pamiętajmy, że region Speyside ma niezwykle wysoką zawartości minerałów w wodzie. Miękkości nadaje jej granit, który pomaga stworzyć whisky nie do podrobienia. Woda odgrywa niezwykle ważną rolę w produkcji whisky. Gorzelnia Knockdhu słusznie jest dumna ze swojego źródła wody. Woda jest używana do słodowania, zacierania i rozcieńczania spirytusu przed butelkowaniem. Woda jest również pośrednio wykorzystywana do chłodzenia i do zasilania destylatorów parowych.

Czasem żeby iść na przód, trzeba się cofnąć

Wybierając lokalizację dla swojej destylarni, John Morrison zwrócił szczególną uwagę na bogate złoża torfu na terenach Knock. Od 1894 roku destylarnia produkowała dymne whisky, które powstawały dzięki piecom opalanym torfem. To właśnie te piece suszyły ziarna złocistego jęczmienia. Z biegiem czasu klimat whisky ze Speyside zmienił się, co dało początek delikatnym słodom. Ale jak głosi nieoficjalne motto Knockdhu: „czasami żeby iść naprzód, trzeba się cofnąć”. Dlatego w 2014 roku destylarnia na nowo rozpoczęła produkcję dymnych i torfowych single maltów, tak bardzo dalekich stylem od klasycznej whisky regionu Speyside.

Ale...czym właściwie jest torf? Dla nieobeznanych w temacie, przybywamy z wytłumaczeniem! Torf to tysiące lat rozkładającej się roślinności, zwierząt i mchu, które przekształciły się w warstwy. Niektóre torfowiska są bardziej zalesione, podczas gdy inne torfowiska bardziej wodniste. Torfowisko przyrasta każdego roku o 1 mm, więc takie o grubości zaledwie jednego metra ma 1000 lat. Torf spala się niesamowicie dobrze i dlatego wykorzystywany jest do suszenia zbóż – w przypadku single matla do ziarna jęczmienia. Wiele osób uważa, że to woda przepływająca przez torfowiska nadaje whisky torfowy smak. Nic bardziej mylnego! Ziarno jęczmienia jest wystawione na działanie dymu w celu powstrzymania kiełkowania, kluczowej części produkcji whisky. Dym torfowy wytwarza substancje chemiczne zwane fenolami, które są wchłaniane przez słodowany jęczmień. Czas, przez jaki ziarno jęczmienia wystawione jest na działanie dymu torfowego, determinuje poziom fenoli. Torf różni się w zależności od regionu i może dodawać różne smaki, od mydlanego, siarkowego, leczniczego po dymny, ziołowy i oleisty. Mekką torfowych whisky jest wyspa Islay, jednak destylarnia Knockdhu ze Speyside również zna się na rzeczy.