Glen Breton – kanadyjska whisky z destylarni Glenora

Glenora była pierwszą destylarnią whisky słodowej w Kanadzie – wcześniej w tej części Ameryki Północnej istniały jednie zakłady specjalizujące się w produkcji whisky do whisky blended. Bruce Jardin był tym, który pomyślał, że nadszedł czas na kanadyjski single malt w szkockim stylu: udał się do Szkocji w poszukiwaniu informacji i sprzętu, aby zrealizować swoje plany dotyczące budowy nowej gorzelni. Powstała ona finalnie w Cape Breton, na wyżynach Nowej Szkocji. Budowa gorzelni obejmowała nowy magazyn i piękny pub. Produkcja ruszyła w 1990 roku, ale Jardin wkrótce stanął w obliczu problemów finansowych. Po odbudowie Glenora była zarządzana przez Gary'ego Widmeyera przez trzy lata, ale wkrótce potem to się zmieniło. Destylarnia jest własnością Lauchie MacLean z Bedford od 1994 roku.

Pierwsza premiera miała miejsce w 2000 roku

Pierwsza oficjalne butelkowanie zostało wydane w 2000 roku. Nosiło nazwę „Glen Breton Rare” i było wówczas 8-letnią whisky flagową kanadyjskiej marki. Z czasem ekspresja została zastąpiona przez o rok dłużej dojrzewającą whisky, a dzisiaj reprezentant destylarni Glenora dojrzewa dekadę w dębowych beczkach zanim trafi do butelek. Dojrzewające w amerykańskim dębie aromaty Glen Greton Rare 10YO, które można odkryć to wanilia, orzeszki pinii, miód, słód i zielone jabłko.

Styl whisky Glenory często nazywany jest stylem nizinnym. 15-letnia wersja Glen Breton Rare została wydana w 2010 roku i nazwana „Battle of the Glen”. To hołd dla zwycięstwa nad Szkockim Stowarzyszeniem Whisky SWA, które walczyło o zakaz używania określenia „Glen” w nazwie destylarni. Stowarzyszenie nie było zadowolone z faktu, że kanadyjska whisky naśladuje nazwę zarezerwowaną dla szkockich dramów. SWA przegrało batalię sądową, a na cześć zwycięstwa marka Glen Breton wypuściła specjalnego 15-latka.

Pozostałymi, wartymi uwagi wydaniami jest 14-letnia ekspresja, Glen Breton Ice 10 years old (wydany w 2006 roku, był pierwszą whisky, która dojrzewała w beczkach po lodowym winie) oraz single malt stworzony na cześć skrzypka Johna MacDugalla - Glen Breton Fiddlers Choice.

Produkcja na wzór szkockiej

Jęczmień używany w destylarni Glenora jest wysyłany ze Szkocji do Kanady po słodowaniu i wędzeniu. Wykorzystywana podczas wielu etapów produkcji woda pochodzi z potoku MacLellans, który przepływa przez tereny gorzelni. Do zacierania używa się kadzi Lauter Mash Tun. Fermentacja trwa tutaj około 60 godzin. Proces destylacji, słód i styl Glenory są szkockie w duchu, podobnie jak magazyny: na miejscu znajdują się magazyny z ziemią i drewnianymi regałami. Powolne dojrzewanie gwarantuje kanadyjski klimat, w którym panują niskie temperatury, a magazyny nie są specjalnie ogrzewane.

Trochę historii kanadyjskiego gorzelnictwa

Według Canadian Distillers Association, Kanada od ponad dwóch stuleci produkuje alkohol destylowany. Pomysłowi pionierzy zapewnili whisky z Kanady pełną sukcesów historię. Pierwsze wzmianki o kanadyjskiej whisky pojawiły się pod koniec XVIII wieku. W okolicach Wielkich Jezior w Quebecu i Ontario powstały pierwsze destylarnie whisky. Niektórzy twierdzą, że William Henry otworzył pierwszą destylarnię w Manitobie w 1796 roku, ale whisky najwyraźniej była destylowana w Quebecu kilka lat wcześniej. Oczywiście oprócz niego byli inni pionierzy whisky, tacy jak Henry Corby, William Gooderham, Joseph E. Seagram i Hiram Walker.

Produkcja whisky rozpoczęła się na dobre wraz ze wzrostem imigracji Szkotów i Irlandczyków do pięknej, szerokiej krainy wolności. Szkoci i Irlandczycy wprowadzają whisky do nowego świata Kanada była krainą traperów, osadników i myśliwych, bogatych zasobów zwierzyny łownej, żyznej ziemi i nietkniętej przyrody, w której nadal można naprawdę cieszyć się życiem w rustykalnym stylu. W XVIII wieku Szkoci i Irlandczycy, wstrząśnięci ciężkimi wojnami i dominującymi królami Europy, wyruszyli w ten nowy świat. Szybko odkryli, że Kanada, podobnie jak stara ojczyzna, oferuje bogactwa idealne do odzyskania w nowym domu najdroższej rzeczy, jaką pozostawiłeś w domu - whisky. Wkrótce z nadwyżek zboża wydestylowali swój narodowy napój, który rozgrzał ich dusze i wypełnił portfele.

W latach 40. XIX wieku w Kanadzie istniało ponad 200 gorzelni. Kanada też miała swoją własną prohibicję od 1916 do 1917. Podczas prohibicji produkcja alkoholu była ograniczona tylko do celów wojskowych, medycznych, naukowych, mechanicznych i przemysłowych. Kiedy amerykańska prohibicja została uchylona w 1933 roku, kanadyjska whisky znów stała się popularna, tym razem legalnie, zarówno w Kanadzie, jak i w Stanach Zjednoczonych. Na początku produkcji whisky w Kanadzie szkoccy imigranci robili swoją whisky w bardzo podobny sposób, jak w domu. Whisky kanadyjska jest dziś nadal pisana na szkocki sposób, bez „e”.

Zasady kanadyjskiej destylacji

Co sprawia, że kanadyjska whisky jest odrębnym gatunkiem alkoholu? W porównaniu z innymi whisky, takimi jak bourbon czy szkocka, kanadyjska whisky nie ma aż tylu wymogów prawnych. Czy wiesz, że w Kanadzie whisky żytnia i whisky kanadyjska są używane niemal zamiennie? Historia mówi, że kilkaset lat temu kanadyjscy destylatorzy whisky zaczęli dorzucać do swoich alkoholi odrobinę ziarna żyta, które dodało mocnego żytniego smaku. Amerykańska whisky żytnia wymaga co najmniej 51% żyta w rachunku zacieru, ale nie ma prawnego wymogu procentowego udziału żyta w kanadyjskiej whisky. Kukurydza jest zwykle większością ziarna. Podczas gdy większość ludzi uważa kanadyjską whisky za lżejszą od amerykańskiej, w rzeczywistości pod parasolem kryje się dość szeroka gama. Podobnie jak whisky szkocka i irlandzka, whisky kanadyjska musi być leżakowana przez co najmniej trzy lata w swoim ojczystym kraju w drewnianych beczkach nie większych niż 700 litrów – nowa, stara, zwęglona lub niezwęglona, ​​to nie ma znaczenia. W Kanadzie spirytus musi być również tłuczony i destylowany. Zawartość alkoholu w używanych alkoholach może przekraczać 90%, więc zwykle jest on mieszany do poziomów bardziej zdatnych do picia. Ale kiedy w końcu zostanie zabutelkowany, musi wynosić co najmniej 40% ABV.