Za budowę gorzelni Ardmore odpowiedzialny jest Adam Teacher, który odkrył idealne miejsce na przyszły zakład podczas wizyty u pułkownika Leith-Hay'ego. Destylarnia powstała w roku 1898 niedaleko rzeki River Bogie. Okolica ta znana jest z zasobów jęczmienia i krów rasy Aberdeen Angus. W pobliżu gorzelni znajduje się wspaniały szkocki dwór hrabiowski z XVII wieku, który zachwyca wieżyczkami i ogrodami. Ardmore jest miejscem, w którym produkuje się whisky słodową, która wchodzi w skład trunków mieszanych Teachera. Do dzisiejszego wysoko ponad gorzelnią, dostrzec można złocistego orła, którego wizerunek jest uwiecznianym elementem każdej butelki single malta. Symbolizuje on obrońcę i protagonistę gorzelni, która swój sukces zawdzięcza ziemi, ludziom i dzikiej naturze, połączonej w oparach dymu ze spalanego torfu.
Adam Teacher syn Williama ze swoim przedsięwzięciem idealnie wstrzelił się w okres ożywienia na rynku whisky. Budowa gorzelni co prawda doprowadziła go na skraj bankructwa, ale nie pozbawiła optymizmu. Destylacja rozpoczęła się już w rok od momentu rozpoczęcia budowy, co było dużym osiągnięciem. Ojciec William niestety nie doczekał momentu otwarcia gorzelni, zmarł na kilka miesięcy przed ukończeniem jej budowy. Początkowo gorzelnia miała produkować destylat słodowy potrzebny do produkcji blendów. W roku 1955 i 1974 Ardmore zostało rozbudowane.
Źródłem wody w gorzelni jest Knockandy Hill. Jęczmień dostarczany jest do zakładu na zamówienie. Niektórzy uważają, że jest on najbardziej torfowy w okolicy Speyside. Na terenie destylarni pracuje między innymi młyn Boby, kadź zacierna, czternaście kadzi fermentacyjnych, wykonanych z sosny oregońskiej, a także cztery alembiki pierwszej destylacji i cztery końcowej destylacji. Ilość alembików w destylarni Ardmore rosła stopniowo – na początku były dwa, w 1958 roku już cztery, a w 1975 gorzelnia miała osiem alembików. W 1976 Ardmore został wykupiony przez Allied Distillers Ltd. Obecnie destylarnia produkuje około 3 milionów litrów alkoholu i praktycznie wszystko jest wykorzystywane do zestawiania blendów.
Obecnie praca w gorzelni Ardmore, trwa nieprzerwanie w systemie 24/7. Proces fermentacji odbywa się w 14 kadziach, wykonanych z sosny i trwa przez 54 godziny, a używa się do niego aż trzech rodzajów drożdży. Alembiki podgrzewa się parą, co podwyższa moce produkcyjne do mniej więcej 70 000 litrów destylatu na tydzień. Destyluje się tutaj trunki o dwóch profilach smakowych - jeden z użyciem torfu do suszenia jęczmienia, a drugi bez dodatku torfu. Ten pierwszy jęczmień osiąga poziom od 12 do 14 ppm i służy głównie do tworzenia edycji single matl. Drugi z kolei będąc całkowicie pozbawionym torfu wykorzystywany jest do zestawienia trunków mieszanych. Trunki w destylarni Ardmore dojrzewają w beczkach z amerykańskiego dębu po bourbonie.
Większość tego, co wyprodukuje Ardmore wykorzystywane jest do wytwarzania Teacher's Highland Cream, która jest whisky mieszaną o dużej zawartości trunków słodowych. W 1999 roku z okazji 100 lecia gorzelni zabutelkowano 12-letnią Ardmore Single Highland Malt. Jest to trunek o wyjątkowo aksamitnym i słodowym, harmonijnym smaku. Od 2007 roku pod rządami amerykańskiego giganta branży, gorzelnia doczekała się oficjalnej edycji Ardmore Traditional Cask, a w rok później pojawiły się wiekowe trunki - 25 i 30 lat. Po japońsko-amerykańskiej fuzji, w roku 2015 portfolio poszerzyło się o kolejne edycje legacy, tradition, triple wood oraz port wood finish.
Ardmore nie jest jedyną gorzelnią, która w Szkocji funkcjonowała pod tą nazwą. W latach od 1817 do 1835 na słynnej wyspie Isle of Islay, działała gorzelnia pod tą samą nazwą. Założyciel popularnej gorzelni Lagavulin - John Johnston kupił obiekt, by następnie go zamknąć i połączyć ze swoją destylarnią. Choć whisky Ardmore nie jest tak popularna jak inne szkockie single malty, to podczas „ślepej degustacji” odbywającej się w 2000 roku, która została zorganizowana przez De-canter Magazine, zdobyła ona status wysoce polecanego trunku.