„Aultmore” w języku gaelickim „allt mhor” oznacza „wielki potok” lub „wielki strumień”. Destylarnię zbudował w 1895 roku Alexander Edward Keith, który był uznawany za wielkiego promotora whisky. W jego rękach znajdowały się również takie zakłady jak Benrinnes i częściowo Craigellachie. Lokalizacja gorzelni nie została wybrana przypadkowo. W pobliżu znajduje się bowiem linia kolejowa Great North of Scotland Railway oraz liczne strumienie na wzgórzach i bogate zasoby torfu na wrzosowiskach Foggie Moss. Wszystko to pozwoliło właścicielowi cieszyć się swoimi obiektami, aż do trudnych lat 20. Wtedy to rozpoczął się okres licznych transformacji w branży, a destylarnie płynnie przechodziły z rąk do rąk. Aultmore został sprzedany w 1923 do firmy John Dewar’s & Sons, która to już w dwa lata później dołączyła do DCL (Distillers Company Limited), by po kolejnych 5 latach zmienić się w SMD (Scottish Malt Distillers). W 1971 roku gorzelnia została przebudowana, co podniosło jej zdolności produkcyjne. W 1998 roku destylarnia Aultmore została sprzedana firmie Bacardi i pozostaje pod jej zarządem do dzisiaj.
Gorzelnia Aultmore czerpię wodę, do produkcji trunków z potoku Auchinderran Burn. Położenie destylarni – na uboczu, w okolicy bogatej w torf, zachęcało na przełomie wieków do nielegalnego pędzenia mocnych alkoholi i stanowiło niejako centrum kontrabandy alkoholowej.
Na wyposażeniu destylarni znajdują się między innymi: kadź zacierna typu Lauter, wykonana ze stali nierdzewnej, sześć kadzi fermentacyjnych z modrzewia syberyjskiego oraz cztery alembiki. Co warte podkreślenia – kadź zacierna w gorzelni Aultmore jest uważana za jedną z najbardziej zaawansowanych technologicznie (zapewnia ona ciągłe produkowanie zacier, podczas którego woda dodawana jest stale – a nie porcjami). Minimalny okres fermentacji trwa nie mniej niż 58 godzin, a praca w gorzelni od 2008 trwa przez 7 dni w tygodniu.
Trunki Aultmore dojrzewają w beczkach z dębu amerykańskiego po bourbonie, w wielokrotnie napełnianych okseftach (są to duże beczki używane w winiarstwie oraz w piwowarstwie), a także w beczkach po sherry.
W portfolio gorzelni znajduje się 12-letnia whisky Aultmore Single Highland Malt, o aromatycznym bukiecie i słodko-kwiatowym smaku. Podstawową edycję stanowi jednak trunek 10-letni, dojrzewający w dębowych beczkach, w których rozwija nuty karmelu, wanilii i jabłek. Destylat wykorzystywany jest również do produkcji whisky mieszanych Dewar's.
Na terenie destylarni nie funkcjonuje Centrum dla zwiedzających, ale możliwe jest zobaczenie gorzelni po dokonaniu wcześniejszej rezerwacji.
Aultmore jako jeden z pierwszych zakładów, w latach 50 zaczął wykorzystywać odpady posłodowe do produkcji karmy zwierzęcej (tak zwanej dark grains, czyli bogatej w białko paszy). W późniejszym czasie taki sposób postępowania przyjęto w większości gorzelni. Dzięki temu szkocki przemysł produkcji alkoholi mocnych uznaje się za sprzyjający ekologii.
W połowie lat 60 XX wieku, w pociągu należącym do destylarni, awarii uległy hamulce i wjechał on w budynki stacji Keith. Niedługo po tym zdarzeniu, linię kolejową zamknięto. Warty podkreślenia jest fakt, że niemal przez cały wiek, gorzelnię Aultmore zasilał 10-konny silnik parowy Abernethy, który miał rozbudowany system pędni i pasów, które łączyły wszystkie elementy ruchome, biorące udział w procesach produkcyjnych. Z uwagi na to, że w owym czasie był to szczyt możliwości w zakresie wykorzystania energii, silnik ten można zobaczyć w holu wejściowym do gorzelni Aultmore.