Aberlour to nazwa wioski znajdującej się w samym centrum Speyside. Jest ona niezwykle popularna pośród wędkarzy, którzy przyjeżdżają do Aberlour łowić łososie, w które obfituje rzeka Spey. W języku gaelickim słowo „aberlour” można przetłumaczyć dosłownie jako „ujście szemrzącego potoku”. Miejscowość z bogatą przeszłością stała się domem dla gorzelni, produkującej niezwykłe trunki.
Data powstania pierwszej gorzelni w Aberlour szacowana jest na 1826 rok, ale o tym etapie funkcjonowania destylarni nie wiele wiadomo, oprócz tego, że powstała ona z inicjatywy Jamesa Gordona. Na etykietach umieszczonych na trunkach Aberlour widnieje data 1879, która przez wielu wskazywana jest jako początek działania destylarni. Ówczesnym właścicielem zakładu był James Fleming, który mógł pochwalić się nienaganną reputacją, a wśród społeczeństwa uchodził za osobę bardzo religijną. Fleming był filantropem.
Gorzelnia umiejscowiona jest w samym centrum Aberlour, na brzegu potoku Lour Burn – a dokładnie tam, gdzie potok wpada do rzeki Spey. Destylarnia została zbudowana w pobliżu studni świętego Drostana, czyli ucznia Kolumbana Starszego. Święty Drostan w 960 roku został arcybiskupem Canterbury.
Rok 1898 zapisał się na kartach historii gorzelni bardzo nieszczęśliwym wydarzeniem – na terenie destylarni wybuch wówczas pożar, który zniszczył praktycznie cały zakład. Co ciekawe – mieszkańcy wioski uratowali wówczas zapasy dojrzewającej whisky. Przebudową gorzelni zajął się zdolny architekt – Charles Doig pochodzący z Elgin. Budynki w dalszym ciągu nawiązywały do stylu wiktoriańskiego. Kolejne restrukturyzacje destylarnia przechodziła kilkukrotnie – w latach 20 XX wieku, po drugiej wojnie światowej, a także w latach 60 i 70.
To właśnie za sprawą wspaniałych i zaangażowanych ludzi, destylarnia Aberlour mogła się dynamicznie rozwijać i z optymizmem podążać w przyszłość. Ian Mitchell, był kolejnym z pokolenia swojej rodziny – po dziadku i ojcu, który pracował w Aberlour na stanowisku menedżera. Ian piastował tę funkcję przez ponad 47 lat, a w roku 1973 dzięki jego planowi rozbudowy zakładu, gorzelnia podwoiła swoje moce produkcyjne. Drugim prężnie działającym menedżerem, który zastąpił Mitchella, był Kenny Fraser – kobziarz, który swoimi instrumentami czaruje destylaty po dziś dzień.
To, w jakim miejscu powstała gorzelnia Aberlour nie było kwestią przypadku – doskonały dostęp do źródła wody – strumienia w Lour Glen z pewnością miał decydujący wpływ. Woda ze strumienia przepływa przez torf i twarde granitowe skały, które malowniczo oplatają górę Ben Rinnes. Na terenie destylarni pracują: kadź zacierna ze stali nierdzewnej, cztery kadzie fermentacyjne również ze stali nierdzewnej i cztery alembiki kotłowe. Lekko torfowany słód dostarczany jest do Aberlour na zamówienie. Trunki powstające w destylarni dojrzewają w beczkach po sherry oloroso i w beczkach po bourbonie, dzięki czemu ich smak jest wielowymiarowy, złożony i ciekawy.
Klasyczną pozycją, niedostępną praktycznie na całym świecie była – 10-letnia whisky Aberlour, która została kilkakrotnie nagrodzona złotym medalem na międzynarodowym konkursie International Wine and Spirit Competition's Gold Medal. Whisky z gorzelni Aberlour dostępne są obecnie w edycji 12 letniej, 14 letniej, 16 letniej i 18 letniej. Poszczególne trunki różnią się wiekiem, a ich wykończenie i leżakowanie odbywa się w beczkach po bourbonie i sherry - proces ten określany jest mianem – Double Cask Matured. W ofercie znajdują się również edycje specjalne – Aberlour Casg Annamh zestawiana z destylatów pochodzących z wyjątkowych beczek z dębu hiszpańskiego, w których leżakowało wino sherry. Edycja cask strenth, bez deklaracji wieku, zestawiona z destylatów leżakowanych od 10 do 15 lat – Aberlour a'bunadh, szczególnie mocno zapada w pamięć.
Jak większość doskonale funkcjonujących gorzelni Aberlour ma swoje centrum dla zwiedzających. Przez kilka miesięcy w roku można tam zobaczyć prezentację audiowizualną. Centrum oferuje wycieczki i liczne degustacje.
Aberlour to bardzo stara miejscowość, na co wskazywać mogą ślady obecności w tym miejscu społeczeństwa od przeszło 1400 lat. Według historyków wioskę założyli druidzi. Woda ze studni w pobliżu gorzelni wykorzystywana była przez arcybiskupa Canterbury do chrztu nowo nawróconych. Dzień świętego Drostana obchodzony jest 11 lipca – podczas tego wydarzenia, ludzie spotykają się o różnych godzinach, w pobliżu studni i piją whisky Aberlour zmieszaną ze świętą wodą. Po zdobyciu w 1986 roku medalu na Międzynarodowych Targach Win i Spirytualiów, wyschnięta studnia świętego Drostana, ponownie trysnęła wodą – potwierdzając tym samym, że cuda się zdarzają, a opatrzność czuwa nad gorzelnią Aberlour.