Destylarnia Glendronach w rejonie rzeki Deveron, w regionie Speyside w Szkocji została założona w 1826 roku przez Glendronach Distillery Co., spółkę kierowaną przez niejakiego Jamesa Allardesa (Allardyce – według niektórych źródeł). Zaledwie dekadę po założeniu gorzelnia została zniszczona przez pożar, co było dość częstym losem wielu destylarni tamtych czasów. Po katastrofie w sprawę dalszej przyszłości Glendronach zaangażowało się kilka osób z branży whisky. W skład grupy „ratowników” weszli Walter Scott, Alexander Ross i „Kapitan” Charles Grant, czyli młodszy syn Williama Granta z destylarni Glenfiddich). Marka została pod kontrolą rodziny Grantów do 1960 roku, kiedy to została sprzedana firmie William Teacher & Sons Ltd. Przedsiębiorstwo zwiększyło liczbę fotosów w gorzelni z dwóch do czterech w latach 60. W 1996 roku destylarnia została zamknięta i ponownie otwarta w 2001 roku przez Allied Distillers Ltd. W 2006 roku kontrolę przejęła firma Chivas Brothers, a w 2008 roku BenRiach Distillery Co. została ostatnim właścicielem pod zarządem Brown Forman.
Specjalną cechą tych fotosów było to, że wszystkie były opalany węglem – w przeciwieństwie do ogrzewania „pośredniego”, parowego, które jest stosowane w większości innych destylarni whisky słodowej w Szkocji w dzisiejszych czasach. W rzeczywistości, wraz z destylarniami Glenfarclas i Springbank, Glendronach była jedną z ostatnich działających gorzelni węglowych. Do niedawna do suszenia jęczmienia słodowanego używano tam węgla. W 2002 roku zakład wznowił opalanie węglem, a w 2005 roku zmienił praktykę na ogrzewanie parowe. Do tego destylarnia Glendronach wykorzystywała własne podłogi do słodowania ziarna aż do 1996 roku, podczas gdy większość gorzelni z branży zdecydowała się na ten krok już trzy dekady wcześniej. Ponieważ do suszenia jęczmienia słodowego gorzelnia używała kombinacji torfu i węgla, spirytus, który wówczas destylowano był stosunkowo torfowy jak na Speyside.
Beczki używane przez destylarnię Glendronach to głównie wysokiej jakości beczki po sherry – wzmocnionym winie z białych winogron z Hiszpanii. Kluczowym regionem produkcji sherry jest Andaluzja. Sherry rozpoczyna życie jak wino. Ale po fermentacji do płynu bazowego dodaje się spirytus winogronowy. Zwiększa to zawartość alkoholu, dzięki czemu zyskuje miano wina wzmocnionego. Ten styl whisky został odkryty nieco przez przypadek. Historycznie sherry było popularnym produktem importowanym do Wielkiej Brytanii. Słodki alkohol przybywał w drewnianych beczkach, a kupowany przez klientów był przelewany do butelek. Jakaś sprytna dusza dostrzegła okazję do ponownego wykorzystania tych pustych beczek po sherry. I chociaż praktyka ta rozpoczęła się z powodów czysto praktycznych, to z czasem smakosze whisky dostrzegli, że alkohol z beczek po sherry jest wyjątkowy.
Beczki po sherry można wykorzystać do produkcji whisky na kilka sposobów. Pierwszym z nich jest pełne dojrzewanie w beczkach tego typu. Drugim jest finiszowanie w beczkach po sherry – whisky trafia do nich na ostatni etap procesu maturacji, tuż po spędzeniu konkretnego czasu w beczkach innego typu. Takie podejście nakłada profil smakowy sherry na whisky, budując ogólny charakter dramu. Czas, jaki whisky spędza w beczce po sherry podczas tego okresu końcowego, może się znacznie różnić. Średnia wynosiłaby około 3 do 6 miesiąca. Ale w niektórych przypadkach może to być nawet rok lub dwa. Trzecim sposobem wykorzystania beczek po sherry jest użycie ich do dojrzewania dramu w tym samym czasie, co użycie beczek np. po bourbonie. Później alkohole są ze sobą łączone, a smaki płynące z obydwu rodzajów beczek balansują się. Beczki po sherry wpływają na obecność aromatycznych nut suszonych owoców, drewna, przypraw i orzechów, a także soczystych fal dojrzałej figi, jeżyn, daktyli, syropu i miodu.
Wraz z przejęciem marki przez przedsiębiorstwo Pernod Ricard, zaczęto wykorzystywać również beczki po złocistym bourbonie amerykańskim. Kiedy beczki po amerykańskiej whisky wytwarzanej z kukurydzy używane są w procesie maturacji, nadają jej wspaniały smak świeżych owoców, wanilii, karmelu, kokosa i toffi.
Od kiełkowania jęczmienia po przepływ najczystszych fal spirytusu destylowanego, każdy krok w podróży whisky Glendronach do kadzi i dalej odbywa się z drobiazgową starannością i nieskazitelnym wyczuciem czasu. Młyn do mielenia słodu Glendronach, lśniąca miedziana kadź zacierna i sprzęt z sosny Oregon odpowiadają za kolejne etapy wytwarzania whisky. Cztery eleganckie alembiki szkockiej destylarni działają na pełnych obrotach.
Destylarnia Speyside w Glendronach ma dość szeroką gamę oficjalnych butelek do wyboru dla entuzjastów złocistych whisky. W ich ofercie znajdziecie butelki w wieku 8, 12, 15, 18, 21, 24 i Cask Strength. Asortyment marki zmienił się w 2009 roku, kiedy miejsce miała premiera 12-latka, a następnie wypustów w wieku 15 i 18 lat. Glendronach ma długą historię związaną z mieszanką Teachers and Ballantine Blends, w której nadal jest głównym składnikiem. Kiedy Pernod Ricard nabył witrynę, Glendronach był również używany jako składnik Chivas Regal, chociaż ta relacja została zawieszona.